Gereç ve Yöntemler: Kliniğimize başvuran RP?li olguların demografik verileri ve spektral domain-OKT (SD-OKT) bulguları retrospektif olarak değerlendirildi. Yetmiş dokuz olgunun 153 gözü çalışmaya dahil edildi. Olguların ortalama görme keskinliği logMAR?a çevrilerek kaydedildi. Optik koherens tomografi ile vitreoretinal yüzey anomalilerinin, kistoid maküler ödemin (KMÖ) varlığı ve dış retinal katların bütünlüğü değerlendirilip, santral maküla kalınlığı (SMK) ölçüldü.

Bulgular: Ortalama görme keskinliği 1,2 ± 0,9 logMAR olarak değerlendirildi. Ortanca SMK RP grubunda 154 ?m (41-873) olarak ölçüldü. Bu değer KMÖ olan olgularda 267 ?m (173-873) iken, KMÖ olan olgular çıkarıldığında ortanca SMK 140 ?m (41-296) olarak saptandı. Olguların yaşı ile görme düzeyi ve SMK?ları arasında negatif korelasyon mevcuttu. Gözlerin 12?sinde (%8) epiretinal membran, 9?unda ise maküler delik (%6) izlendi. Olguların tümünde dış retinal katlarda değişen derecelerde bozulma saptandı.

Sonuç: Yaşın ve hastalığın ilerlemesiyle birlikte RP?li olgularda görme keskinliği azalmakta, santral maküla incelmekte ve dış retinal katlardaki bozulma artmaktadır. Olgularda OKT değişiklikleri ile görsel fonksiyonlar arasında belirgin korelasyon mevcuttur. Retinal yapıları değerlendirmede, morfolojik bozuklukları saptamada ve prognozu belirlemede, RP?li hastalarda OKT oldukça faydalıdır. Keywords : Kistoid maküla ödemi, maküla, optik koherens tomografi , retinitis pigmentoza, santral maküla kalınlığı