2M.D. Professor, Baskent University Faculty of Medicine, Department of Ophthalmology, Adana/TURKEY Amaç: Diyabetik maküla ödemi (DMÖ) tedavisinde tek başına intravitreal ranibizumab (IVR) enjeksiyonu ile lazer ve IVR kombinasyon tedavisi sonrası santral maküla kalınlığı (SMK) değişimi ve görme keskinliği sonuçlarının değerlendirilmesi.
Gereç ve Yöntem: Diyabetik maküla ödemi nedeniyle intravitreal ranibizumab uygulanan 80 olgunun (98 göz) kayıtları retrospektif olarak incelendi. Hastalar uygulanan tedaviye göre 2 gruba ayrılarak değerlendirildi: I. grup (53 göz) tek başına ranibizumab ile tedavi edilenler; II. grup (45 göz) ranibizumab ile kombine fokal/grid lazer tedavisi uygulananlar. Hastaların 1. ay ve 6. aydaki en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK) ve SMK değerleri karşılaştırıldı.
Bulgular: Ortalama takip süresi 14.8±5.4 (6-22) aydı. Grup I ve Grup IIde tedavi öncesi ortalama EİDGK medyan değerleri (en küçük-en büyük) sırasıyla 0.7 (0.1-1.3) logMAR ve 1 (0.4-1.3) logMAR , tedavi sonrası 6. ayda sırasıyla 0.4 (0.1-1.3) logMAR ve 0.7 (0.2-1.3) logMAR ölçüldü. Grup Ide görme keskinliğindeki artış istatistiksel olarak anlamlıydı (p=0.0001). Grup I ve Grup IIde tedavi öncesi medyan SMK değerleri sırasıyla 487 (277-847) μm ve 493 (289-843) μm, tedavi sonrası 6. ayda sırasıyla 284 (178-496) μm ve 352 (220-921) μm olarak ölçüldü. Grup Ide SMK değerlerindeki azalma istatistiksel olarak anlamlıydı (p=0.0001).
Sonuç: Çalışmamızda DMÖ tedavisinde intravitreal ranibizumab monoterapisi, IVR ile kombine fokal/grid lazer tedavisine göre daha etkili bulunmuştur. Keywords : Diyabetik maküla ödemi, intravitreal ranibizumab enjeksiyonu, lazer fotokoagülasyon
