Gereç ve Yöntem: Çalışmaya ön segment patolojisi bulunmayan ve daha önce tedavi almamış 41 olgunun 81 gözü dahil edildi. Tüm olguların oftalmolojik muayenesi yapıldıktan sonra maküler OKT görüntüleri alınarak, maküla ödeminin varlığı ve tipi (Fokal kalınlaşma, diffüz kalınlaşma, kistoid), ISOS bandının bütünlüğü ile seröz dekolman ve epiretinal membran varlığı değerlendirildi. Ayrıca maküla hacmi ve santral retina kalınlık ölçümleri yapılarak kaydedildi. Elde edilen her bir OKT bulgusu ile GK arasındaki korelasyon değerlendirildi.

Bulgular: Maküler ödem varlığında GK?nın azaldığı saptandı, ancak bu azalma fokal kalınlaşmada istatistiksel olarak anlamlı değilken (p=0.11), diffüz kalınlaşma ve kistoid ödemde anlamlıydı (sırasıyla p<0.0001, p=0.007). Seröz retina dekolmanı ile GK arasında anlamlı bir ilişki izlenmezken (p=0.26), epiretinal membran varlığında görme keskinliğinin anlamlı olarak azaldığı saptandı (p<0.0001). Ayrıca ISOS bandının bütünlüğünün bozulduğu hastalarda GK anlamlı olarak azalıyordu (p<0.0001). Bununla birlikte maküla hacmindeki artışın GK?yı azalttığı, ancak istatistiksel olarak anlamlı olmadığı izlenirken (p=0.72), santral retina kalınlığındaki artışın GK?yı anlamlı olarak azalttığı saptandı (p=0.001).

Sonuç: Diyabetik retinopatili hastalarda özellikle diffüz ve kistoid formda ödem varlığında GK ciddi şekilde azalmaktadır. Ödem ile birlikte santral retinal kalınlığın artışı GK?yı olumsuz şekilde etkilemektedir. Ayrıca epiretinal membran varlığı ve ISOS bandının durumu GK üzerinde etkili olarak görünmektedir. Keywords : Diyabetik retinopati, optik koherens tomografi, görme keskinliği